ผลการค้นหา

บารมี

หมายถึง[-ระมี] น. คุณความดีที่ควรบำเพ็ญมี ๑๐ อย่าง คือ ทาน ศีล เนกขัมมะ (การออกจากกาม คือ บวช) ปัญญา วิริยะ ขันติ สัจจะ อธิฏฐาน เมตตา อุเบกขา เรียกว่า ทศบารมี; คุณความดีที่ได้บำเพ็ญมา, คุณสมบัติที่ทำให้ยิ่งใหญ่, เช่นว่า ชมพระบารมี พระบารมีปกเกล้าฯ พ่ายแพ้แก่บารมี. (ป. ปารมี).

ปารมี

หมายถึง[ปาระ-] (แบบ) น. บารมี. (ป.).

ปารเมศ

หมายถึง(กลอน) น. บารมี.

วาสนา

หมายถึง[วาดสะหฺนา] น. บุญบารมี, กุศลที่ทำให้ได้รับลาภยศ, เช่น เด็กคนนี้มีวาสนาดี เกิดในกองเงินกองทอง, มักใช้เข้าคู่กับคำ บุญ หรือ บารมี เป็น บุญวาสนา หรือ วาสนาบารมี เช่น เป็นบุญวาสนาของเขา เขาเป็นคนมีวาสนาบารมีมาก. (ป., ส.).

ทัศ

หมายถึง(แบบ) ว. สิบ เช่น ทัศนัข. (ส.); ครบ, ถ้วน, เช่น บารมี ๓๐ ทัศ.

บ่มบารมี

หมายถึงก. บำเพ็ญบารมีให้สมบูรณ์, สั่งสมอบรมบารมีให้สมบูรณ์.

คู่บุญบารมี

หมายถึงน. ผู้ที่เคยร่วมสร้างบุญกุศลกันมาในชาติก่อนและมาสนับสนุนเกื้อกูลกันในปัจจุบัน เช่น พระนางมัทรีเป็นคู่บุญบารมีของพระเวสสันดร.

หมดวาสนาบารมี

หมายถึงก. หมดอำนาจ.

หมดวาสนาบารมี

หมายถึงก. สิ้นอำนาจวาสนา, หมดบุญ ก็ว่า.

ขันติ,ขันตี

หมายถึงน. ความอดกลั้นต่อสิ่งที่ไม่พอใจ, ความอดทน. (ป. ขนฺติ = ความอดทน เป็นบารมี ๑ ในบารมี ๑๐).

โพธิสมภาร

หมายถึงน. บุญบารมีของพระมหากษัตริย์.

คู่บารมี

หมายถึงน. ผู้ที่เคยร่วมสร้างบุญบารมีกันมาก่อน และมาสนับสนุนเกื้อกูลกันในปัจจุบัน, สิ่งประดับบารมี.