ค้นเจอ 143 รายการ

ตะแกรง

หมายถึง[-แกฺรง] น. ภาชนะสานรูปแบน ขอบกลม มีตาห่าง สำหรับร่อนสิ่งของหรือช้อนกุ้งปลาเป็นต้น, โดยปริยายใช้เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ตะแกรงหน้าหัวรถจักร.

นอนโรง

หมายถึงก. นอนค้างคืนล่วงหน้าที่โรงก่อนกำหนดงาน (ใช้แก่โขนเป็นต้น) เช่น โขนนอนโรง.

น้ำท่วมทุ่ง ผักบุ้งโหรงเหรง

หมายถึง(สำ) ก. พูดมากแต่ได้เนื้อหาสาระน้อย.

ประสมโรง

หมายถึงก. เอาคนที่เป็นลิเกหรือละครเป็นต้นต่างโรงมาเล่นรวมกัน; พลอยเข้าด้วย.

โปรง

หมายถึง[โปฺรง] น. ชื่อไม้ต้น ๒ ชนิดในสกุล Ceriops วงศ์ Rhizophoraceae ใช้ทำฟืนและถ่านชนิดดี คือ โปรงขาว (C. decandra Ding Hou) และ โปรงแดง [C. tagal (L.M. Perry) C.B. Robinson].

เพรง

หมายถึง[เพฺรง] ว. ก่อน, เก่า, เช่น แต่เพรงกาล.

แพ้แรง

หมายถึงว. เสียกำลัง, หมดแรง เช่น ทำงานหนักจนแพ้แรง; สู้แรงไม่ได้ เช่น นักมวยฝ่ายน้ำเงินสู้ฝ่ายแดงไม่ได้เพราะแพ้แรง.

โพรง

หมายถึง[โพฺรง] น. ช่องที่กลวงเข้าไป เช่น โพรงไม้ โพรงจมูก.

มุมตรง

หมายถึงน. มุมที่มีขนาด ๑๘๐ องศา หรือ ๒ มุมฉาก.

ระแรง

หมายถึงว. แรง.

รุนแรง

หมายถึงว. หนักมาก, แรงมาก, เกินปรกติ, เช่น ดุว่าอย่างรุนแรง คัดค้านอย่างรุนแรง ความคิดเห็นรุนแรง.

แรง

หมายถึงน. กำลัง เช่น แรงคน ไม่มีแรง มีแรงมาก ออกแรง, อำนาจ เช่น แรงเจ้าที่ แรงกรรม. ว. ฉุน, จัด, กล้า, เช่น กลิ่นแรง; ใช้กำลังกระทำถึงขีด เช่น อย่าทำแรง ตีแรง ๆ, แข็ง, มีกำลัง; ศักดิ์สิทธิ์ เช่น ที่นี่เจ้าที่แรง; อัตราการทำงาน กำหนดเป็นกำลังคนต่อช่วงเวลาหนึ่ง เช่น งานนี้ต้องใช้ ๑๐ แรง. ก. ออกแรง; หมกมุ่น เช่น แรงเสพ แรงเล่น.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ