ตัวกรองผลการค้นหา
โหวด
หมายถึง[โหฺวด] (ถิ่น-อีสาน) น. เครื่องดนตรีประเภทเป่าชนิดหนึ่งของภาคอีสาน.
หมอแคน
หมายถึงน. ผู้มีความชำนาญในการเป่าแคน, อีสานเรียก ช่างแคน.
กัน
หมายถึงก. โกนให้เป็นเขตเสมอ เช่น กันคิ้ว กันคอ กันหน้า. (ข. กาล่).
ลงดาบ
หมายถึงก. ประหารชีวิตด้วยการใช้ดาบฟันคอให้ขาด เช่น เพชฌฆาตลงดาบนักโทษ.
ขาดคอช้าง
หมายถึงก. ถูกฟันตายบนคอช้างเมื่อเวลาชนช้างกัน, ขาดหัวช้าง ก็เรียก.
เชือด
หมายถึงก. ใช้ของมีคมเช่นมีดโกนตัดให้ลึกเข้าไปในเนื้อ เช่น เชือดคอ.
ฝาด
หมายถึงว. รสชนิดหนึ่งอย่างรสหมากดิบทำให้ฝืดคอ กลืนไม่ลง นํ้าลายแห้ง.
ขาก
หมายถึงก. อาการที่ทำให้เสมหะเป็นต้นในลำคอหลุดออก มักมีเสียงดังเช่นนั้น.
บาดคอ
หมายถึงก. รู้สึกคล้ายระคายคอเนื่องจากกินของที่มีรสหวานจัดเย็นจัดเป็นต้น.
เคน
หมายถึง(โบ) น. เครื่องเป่า เช่น ปยวปี่แก้วเคนผสาร. (ม. คำหลวง มหาราช).
ปัดเป่า
หมายถึงก. ทำพิธีเสกเป่าเพื่อให้ความเจ็บไข้หาย, แก้ความลำบากขัดข้องให้หมดไป.
เคล็ด
หมายถึง[เคฺล็ด] ก. อาการที่กล้ามเนื้อแพลง เช่น ขาเคล็ด คอเคล็ด.