ตัวกรองผลการค้นหา
ลูกหลาน
หมายถึงน. ผู้มีอายุคราวลูกหรือหลานที่เป็นญาติห่าง ๆ หรือที่นับว่าเป็นญาติ เช่น เด็ก ๆ เหล่านี้ล้วนเป็นลูกหลานฉันทั้งนั้น; ผู้สืบเชื้อสาย เช่น สมบัติเก่าลูกหลานเก็บรักษาไว้ได้.
ลูกแอก
หมายถึงน. ไม้ ๒ อันที่สอดทะลุแอกลงไป ใช้กำกับ ๒ ข้างคอวัวหรือควาย.
ลูกกะแอ
หมายถึงน. ลูกควายตัวเล็ก ๆ เรียกตามเสียงที่มันร้อง, ลูกหม่อ หรือ ลูกแหง่ ก็เรียก.
เสียนิสัย
หมายถึงก. มีนิสัยไม่ดี เช่น พ่อแม่มีลูกคนเดียว จึงตามใจจนลูกเสียนิสัย เอาแต่ใจตัวเอง.
พรากลูกนกลูกกา,พรากลูกนกฉกลูกกา
หมายถึง(สำ) ก. ทำให้ลูกพลัดพรากจากพ่อแม่.
แม่กุญแจ
หมายถึงน. ลูกกุญแจที่ไขตัวกุญแจชนิดเดียวกันได้ทั่วไป. (อ. master key); ตัวกุญแจ คือ เครื่องลั่นประตูหรือหีบ มีลูกกุญแจสำหรับไข.
อี่
หมายถึง(โบ) น. เรียกลูกสาวคนที่ ๒ ว่า ลูกอี่, เรียกลูกสาวคนที่ ๑ ว่า ลูกเอื้อย, คู่กับ คำที่เรียกลูกชายคนที่ ๑ ว่า ลูกอ้าย, เรียกลูกชายคนที่ ๒ ว่า ลูกยี่.
ลืด
หมายถึงน. ลูกของลืบ.
ลูกกก
หมายถึงน. ลูกหัวปี.
อุ้มท้อง
หมายถึงก. มีลูกอยู่ในท้อง.
ทะนงตัว
หมายถึงก. ถือดีในตัวของตัว.
ลื่อ
หมายถึงน. ลูกของเหลน.