ตัวกรองผลการค้นหา
อัปปะ
หมายถึง[อับ-] ว. เล็ก, น้อย. (ป.; ส. อลฺป).
อากัมปนะ,อากัมปะ
หมายถึง[-กำปะ-] น. ความหวั่นไหว. (ส.).
อุปะ
หมายถึง[อุปะ, อุบปะ] คำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต แปลว่า เข้าไป, ใกล้, รอง, เช่น อุปราช อุปนายก. (ป., ส.).
ปรัมปรา เป็นคำที่ถูกต้อง ✅
ปรำปรา, ปะรำปะรา เป็นคำที่เขียนผิด ❌
ศิลป์, ศิลปะ เป็นคำที่ถูกต้อง ✅
ศิลป เป็นคำที่เขียนผิด ❌
กะปะ
หมายถึงน. ชื่องูพิษชนิด Calloselasma rhodostoma ในวงศ์ Viperidae ตัวยาว ๕๐-๘๐ เซนติเมตร ลายสีนํ้าตาลเข้ม บนหลังมีลายรูปสามเหลี่ยมสีนํ้าตาลแก่เรียงสลับเยื้องกันเป็นคู่ ๆ จมูกงอน ริมฝีปากเหลือง และมีแนวสีเหลืองพาดบนลูกตาถึงมุมปาก, ตัวที่มีสีคลํ้าเรียก งูปะบุก.
กะแปะ
หมายถึงน. เงินปลีกโบราณ เช่น กะแปะทองแดง กะแปะดีบุก, อีแปะ ก็เรียก.
ขนุนสำปะลอ
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Artocarpus altilis Fosberg ในวงศ์ Moraceae ใบใหญ่เป็นแฉก ๆ ผลมีเมล็ดมาก กินได้ พันธุ์ที่ผลไม่มีเมล็ด เรียก สาเก เนื้อกินได้.
ขี้ปะติ๋ว
หมายถึงว. เล็กน้อย, ไม่สำคัญ.
ฉาปะ
หมายถึง(แบบ) น. ลูกสัตว์, แผลงเป็น จาปะ ก็มี. (ป.; ส. ศาว).
บุษป,บุษป-,บุษปะ
หมายถึง[บุดสะปะ] น. ดอกไม้. (ส.).
ปะกัง
หมายถึงน. ชื่อโรคลมชนิดหนึ่ง ตามตำราแพทย์แผนโบราณว่า ทำให้มีอาการปวดหัวเวลาเช้า ๆ ปวดกระบอกตา เมื่อเห็นแดดจะลืมตาไม่ขึ้น เรียกว่า ลมปะกัง, ตะกัง ก็ว่า.