ค้นเจอ 420 รายการ

ป่าโปร่ง

หมายถึงน. ป่าที่มีต้นไม้ใหญ่ขึ้นไม่หนาแน่นนัก.

พนาศรัย

หมายถึงน. ผู้อยู่ป่า. (ส. วนาศฺรย).

เยิง

หมายถึงว. ป่าเถื่อน. น. ป่า เช่น มาแต่เยิง.

เรี้ยวรก

หมายถึงว. รกมาก เช่น ป่าเรี้ยวรก, รกเรี้ยว ก็ว่า.

วนาลี

หมายถึงน. ทางป่า; แนวไม้. (ส.).

บุกป่าฝ่าดง

หมายถึง(สำ) ก. พยายามต่อสู้อุปสรรคต่าง ๆ.

สิงสาราสัตว์

หมายถึงน. สัตว์ต่าง ๆ มักหมายถึงสัตว์ป่า เช่น ในป่าใหญ่มีสิงสาราสัตว์นานาชนิด.

ป่าช้า

หมายถึงน. ป่าหรือที่ซึ่งจัดไว้เป็นที่ฝังหรือเผาศพ.

วนานต์

หมายถึงน. ชายป่า. (ป., ส.).

โฮะ

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ชื่อแกงชนิดหนึ่ง ใช้อาหารที่เหลือหลาย ๆ ชนิดมารวมกันแล้วใส่วุ้นเส้น หน่อไม้ดอง เรียกว่า แกงโฮะ.

พนโคจร

หมายถึง[พะนะโคจอน] น. ชาวป่า, พรานป่า. (ส. วนโคจร).

คั่ว

หมายถึงก. เอาสิ่งของใส่กระเบื้องหรือกระทะตั้งไฟให้ร้อนแล้วคนไปจนสุกหรือเกรียม เช่น คั่วถั่ว คั่วงา, เรียกของที่คั่วแล้ว เช่น ข้าวคั่ว ถั่วคั่ว; เรียกแกงกะทิชนิดหนึ่งคล้ายแกงเผ็ด แต่มีรสออกเปรี้ยว ว่า แกงคั่ว เช่น แกงคั่วผักบุ้ง แกงคั่วมะระ.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ