ตัวกรองผลการค้นหา
สะบัดสะบิ้ง
หมายถึงก. แสดงอาการกะบึงกะบอนแสนงอน เช่น เวลางอนก็ทำกิริยาสะบัดสะบิ้ง. น. ชื่อกลบทแบบหนึ่ง.
กบิล
หมายถึง[กะบิน] (แบบ) น. ลิง. (ส. กปิล).
กระบิล
หมายถึงน. ระเบียบ, หมู่. (แผลงมาจาก กบิล).
เกาบิล
หมายถึง[-บิน] น. ชื่อแหวนคู่กับสายธุรำในพิธีพราหมณ์.
เคเบิล
หมายถึงน. เส้นลวดโลหะขนาดใหญ่ แข็งและเหนียว ใช้ผูกยึดของขนาดใหญ่ เช่นเรือ สะพานแขวน; ตัวนำไฟฟ้าหลายเส้นที่นำมาประกอบกันเป็นสายใหญ่ ภายนอกอาจหุ้มด้วยฉนวนก็ได้ เช่น สายเคเบิลโทรศัพท์ สายเคเบิลไฟฟ้าแรงสูง. (อ. cable).
ดินระเบิด
หมายถึงน. ดินปืนอย่างแรงใช้สำหรับระเบิดให้แตกทำลายไป.
ตกเบิก
หมายถึงก. ได้รับเงินที่ค้างจ่ายย้อนหลัง.
ตะบิด
หมายถึงก. บิด เช่น โพกผ้าพันตะบิดถือกริชกราย. (อิเหนา).
บิด
หมายถึงน. โรคลำไส้ใหญ่อักเสบ มีอาการปวดมวนและอุจจาระเป็นมูกเลือด.
บิดเบี้ยว
หมายถึงว. บิดจนผิดรูปผิดร่างไปมาก เช่น หน้าตาบิดเบี้ยว รูปร่างบิดเบี้ยว.
บิดพลิ้ว
หมายถึงก. หลีกเลี่ยงไม่ปฏิบัติตามสัญญาหรือปฏิบัติไม่ตรงตามข้อตกลง.
บิดหัวลูก
หมายถึงน. โรคบิดที่เป็นแก่หญิงมีครรภ์แก่จวนจะคลอด.