ผลการค้นหา

คำในภาษาไทยที่มักเขียนผิด บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 1,296 รายการ

ภาษาคำควบมากพยางค์

หมายถึงน. ภาษาแบบที่มีการสร้างคำด้วยการประกอบหน่วยคำหลาย ๆ หน่วยเข้าเป็นคำเดียวกัน ทำให้คำหนึ่ง ๆ มีความยาวหลายพยางค์ เช่น ภาษาเวลส์ ภาษาเอสกิโม ภาษาอินเดียนแดง. (อ. polysynthetic language).
 พจนานุกรมไทย

สนามกีฬา

หมายถึงน. สถานที่สำหรับฝึกซ้อมหรือแข่งขันกีฬา.
 พจนานุกรมไทย

โว้เว้

หมายถึงก. พูดเสียงเอ็ดอึง, พูดหาเรื่อง, พูดเหลวไหล; ทำเหลวไหล.
 พจนานุกรมไทย

ตัวพิมพ์

หมายถึงน. ตัวอักษรที่หล่อด้วยตะกั่วใช้เรียงพิมพ์ มีหลายชนิด เช่น ตัวโป้ง ตัวฝรั่งเศส; เรียกตัวพิมพ์ใหญ่ในภาษาอังกฤษ.
 พจนานุกรมไทย

ข่า

หมายถึงน. คนชาวเขาจำพวกหนึ่ง แบ่งออกเป็น ๒ พวก พวกหนึ่งพูดภาษาในตระกูลมอญ-เขมร เช่น ข่าอัตตะปือ ข่าตองเหลือง และอีกพวกหนึ่งพูดภาษาในตระกูลอินโดนีเซียน ได้แก่ ข่าระแด และ ข่าจะราย.
 พจนานุกรมไทย

เจ๊า

หมายถึงก. เลิกกันไป, ไม่ได้ไม่เสีย. (ภาษาการพนัน).
 พจนานุกรมไทย

ลากเสียง

หมายถึงก. อาการที่พูดยานคางในความว่า พูดลากเสียง.
 พจนานุกรมไทย

วทะ

หมายถึง[วะ-] น. คำพูด. ก. พูด, กล่าว. (ป.).
 พจนานุกรมไทย

เคยปาก

หมายถึงก. พูดอย่างนั้นเสมอ ๆ, พูดจนเป็นนิสัย.
 พจนานุกรมไทย

ผิดวาจา

หมายถึงว. ไม่รักษาคำพูด, ผิดคำพูด ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

เพลงออกสิบสองภาษา

หมายถึงน. เพลงที่บรรเลงต่อท้ายเพลงแม่บท โดยนำเพลงที่บรรเลงออกสำเนียงภาษาของชาติอื่น ๆ มารวมกันเข้าเป็นชุด มี ๑๒ ภาษา.
 พจนานุกรมไทย

บ้าน้ำลาย

หมายถึงว. ชอบพูดพล่าม, ชอบพูดเพ้อเจ้อ.
 พจนานุกรมไทย

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด