ค้นเจอ 420 รายการ

ระนัม

หมายถึงน. ป่ารกฉำแฉะ, ระนาม ก็ว่า.

ปุลินท์

หมายถึงน. ชาวป่าชาวเขา. (ส.).

หักร้างถางพง

หมายถึงก. ฟันป่าพงลงให้เตียน.

วน,วน-,วน-

หมายถึง[วะนะ-] น. ป่าไม้, ดง. (ป.; ส. วนสฺ ว่า ป่า; นํ้า).

ทาย

หมายถึงน. ป่า. (ป.; ส. ทาว).

พนอง

หมายถึง[พะ-] น. ป่า. (ข. พฺนง).

ไม้ล้มขอนนอนไพร

หมายถึงน. ไม้ในป่าที่ล้มตายเอง.

เกี่ยวแฝกมุงป่า

หมายถึง(สำ) ก. ทำอะไรเกินกำลังความสามารถของตัว.

จ๊ะ

หมายถึงก. เจอกันหรือพ้องกันโดยบังเอิญ เช่น เดินมาจ๊ะกัน แกงจ๊ะกัน.

อารัญญิก,อารัณยกะ,อารัณยกะ

หมายถึง[-รันยิก, -รันยะกะ] ว. เกี่ยวกับป่า, เกิดในป่า, มีในป่า. (ป. อารญฺก; ส. อารณฺยก).

ควายโทน

หมายถึงน. ควายป่าที่แตกฝูงออกมาอยู่ตามลำพัง.

แนวป่า

หมายถึงน. ชายป่าที่เห็นเป็นทิวยาวไป.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ