ผลการค้นหา

คำในภาษาไทยที่มักเขียนผิด บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 266 รายการ

เข่ง

หมายถึงน. ภาชนะสานอย่างหนึ่งมีรูปและขนาดต่าง ๆ เช่น เข่งลำไย เข่งปลาทู; ชื่อขนมอย่างหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเหนียวกับนํ้าตาล ใส่กระทงวางในเข่งเล็ก ๆ นึ่งให้สุกเรียกว่า ขนมเข่ง.
 พจนานุกรมไทย

เข็ดเขี้ยว

หมายถึงก. ไม่กล้าสู้เพราะเคยต่อสู้กัน แล้วสู้ไม่ได้.
 พจนานุกรมไทย

เขดา

หมายถึง[ขะเดา] น. กำเดา, ความร้อน, เช่น ชลเขดาเดือดดาลพอง. (ม. คำหลวง ฉกษัตริย์). (ข. เกฺดา).
 พจนานุกรมไทย

เขตเลือกตั้ง

หมายถึง(กฎ) น. ท้องที่ซึ่งจัดเป็นเขตอันจะมีการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร หรือสมาชิกสภาท้องถิ่น.
 พจนานุกรมไทย

เขน

หมายถึงก. คลี่ (ขนหางนก), มักใช้เข้าคู่กับคำ กาง เป็น กางเขน.
 พจนานุกรมไทย

เขน

หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. พระจันทร์.
 พจนานุกรมไทย

เข็มกลัด

หมายถึงน. เครื่องประดับสำหรับกลัดสไบและเสื้อเป็นต้น, เข็มซ่อนปลาย.
 พจนานุกรมไทย

เข้มแข็ง

หมายถึงก. แข็งแรงในการงาน, ขยันขันแข็ง, ไม่ย่อท้อหวั่นไหว.
 พจนานุกรมไทย

เขม็ง

หมายถึง[ขะเหฺม็ง] ว. ตึงเครียด; แน่น, แข็ง; อย่างแน่วแน่ เช่น จ้องเขม็ง. ก. ทำให้ตึง เช่น เขม็งเกลียว.
 พจนานุกรมไทย

เข้มงวด

หมายถึงก. กวดขัน, เคร่งครัด.
 พจนานุกรมไทย

เขม็ดแขม่

หมายถึง[ขะเหฺม็ดขะแหฺม่] ก. กระเหม็ดกระแหม่, ใช้จ่ายอย่างระมัดระวังเพราะเกรงว่าจะไม่พอใช้.
 พจนานุกรมไทย

เขมร

หมายถึง[ขะเหฺมน] น. ชื่อประเทศและชนชาติที่อยู่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีพรมแดนติดต่อกับไทย ลาว และเวียดนาม มีภาษาพูดอยู่ในตระกูลมอญ-เขมร และมีอักษรของตนเองใช้ เรียกว่า อักษรขอม.
 พจนานุกรมไทย

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด