ตัวกรองผลการค้นหา
เก้อเขิน
หมายถึงว. อาการที่วางหน้าไม่สนิท, รู้สึกกระดากอาย.
เกะ
หมายถึงว. สั้น เช่น ควายเขาเกะแค่หู. (สิบสองเดือน).
เก๋า
หมายถึงน. ชื่อปลาทะเลหลายชนิดในวงศ์ Serranidae ที่มีสีต่าง ๆ เป็นแต้ม ด่าง ดวง ลาย หรือจุดประคลํ้าทึบ เช่น ตุ๊กแก (Epinephelus salmoides) หมอทะเล (Promicrops lanceolatus).
เกาบิน
หมายถึงน. ผ้าปิดของลับ. (ส. เกาปิน; ป. โกปิน).
เกาลัดจีน
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Castanea mollissima Blume ในวงศ์ Fagaceae ขอบใบจักแหลม ดอกเล็ก สีน้ำตาลอ่อน เปลือกหุ้มผลหนามีหนามแหลม เมื่อแก่จะปริแยกออกจากกัน เมล็ดเกลี้ยง เปลือกแข็ง สีนํ้าตาลแกมแดง เนื้อในสีขาว กินได้.
เกาเหลา
หมายถึง[-เหฺลา] น. แกงมีลักษณะอย่างแกงจืด. (จ.).
เกาเหลียง
หมายถึง[-เหฺลียง] น. ชื่อดินชนิดหนึ่ง ใช้ปั้นทำเครื่องเคลือบดินเผาได้ดี, ดินเกาลิน ก็เรียก. (จ.).
เกาะ
หมายถึงว. เสียงเคาะ.
เกียจคร้าน
หมายถึงก. ขี้เกียจ, ไม่อยากทำงาน.
เกียน
หมายถึงน. อ่าว, ทะเล, เช่น เกาะเกียน. (ข.).
เกี้ยมไฉ่
หมายถึงน. ผักดองเค็มชนิดหนึ่ง. (จ.).
เกียร์
หมายถึงน. กลอุปกรณ์ที่ส่งผ่านกำลังและการเคลื่อนที่จากส่วนหนึ่งไปยังอีกส่วนหนึ่งของเครื่องกล; ส่วนหนึ่งของรถยนต์ เรือยนต์ เป็นต้น ต่อจากคลัตช์ ทำหน้าที่เปลี่ยนอัตราส่วนการทดรอบระหว่างเครื่องยนต์กับล้อ, เขียนเป็น เกีย ก็มี. (อ. gear).