ตัวกรองผลการค้นหา
ภิกษาจาร
หมายถึงน. การเที่ยวขอ, การเที่ยวขออาหาร. (ส.; ป. ภิกฺขาจาร).
ภิกษุณี
หมายถึงน. หญิงที่บวชเป็นพระในพระพุทธศาสนา. (ส.; ป. ภิกฺขุนี).
ภิญโญ
หมายถึงว. ยิ่ง, ยิ่งขึ้นไป. (ป. ภิยฺโย; ส. ภูย).
ภิตติ
หมายถึงน. ฝาเรือน, กำแพง. (ป., ส.).
ภินชาติ
หมายถึงว. ต่างชาติ, ต่างชาติชั้น. (ป., ส. ภินฺนชาติ).
ภิยโย
หมายถึงว. ภิญโญ, ยิ่ง, ยิ่งขึ้นไป. (ป.; ส. ภูย).
ภิษัช
หมายถึงน. หมอ, แพทย์. (ส. ภิษชฺ).
ภิสัก
หมายถึงน. หมอ, แพทย์. (ป. ภิสกฺก; ส. ภิษชฺ).
ภีมะ
หมายถึงว. น่ากลัว. (ป., ส.).
ภีรุกชาติ
หมายถึง[พีรุกะชาด] ว. ขี้ขลาด. (ป.).
ภุม
หมายถึง[พุม] ว. ไม่ เช่น ภุมมาน ว่า ไม่มี, ภุมบาน ว่า ไม่ได้. (ข. ).
ภุมมะ
หมายถึง(โหร) น. ชื่อยาม ๑ ใน ๘ ยามในเวลากลางวัน. (ดู ยาม).