ตัวกรองผลการค้นหา
ไล่เสียง
หมายถึงก. ไล่ระดับเสียงดนตรีจากเสียงต่ำไปหาสูงหรือจากเสียงสูงไปหาต่ำ เพื่อให้เสียงตรงกับโน้ตเพลง.
เสียงกร้าว
หมายถึงว. อาการที่พูดด้วยเสียงแข็งกระด้าง เช่น เขาพูดเสียงกร้าว ไม่ยำเกรงใคร.
เสียงปร่า
หมายถึงน. เสียงพูดที่แสดงอารมณ์ไม่พอใจ ตรงข้ามกับความรู้สึกที่แท้จริง, เสียงตอบรับที่แสดงอารมณ์ไม่พอใจ.
ปึ๋ง
หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้น.
ปุ๊
พรูด
ปากเสียง
หมายถึงก. โต้เถียง, ทะเลาะ, ในคำว่า เป็นปากเสียง มีปากเสียง. น. ผู้พูดหรือโต้เถียงแทน เช่น ผู้แทนราษฎรเป็นปากเสียงของประชาชน.
เสียงกังวาน
หมายถึงน. เสียงแผ่กระจายอยู่ได้นาน; กระแสเสียงแจ่มใส.
เสียงตามสาย
หมายถึงน. เสียงที่ส่งออกไปโดยใช้สายเป็นสื่อ.
เสียงแปร่ง
หมายถึงน. เสียงพูดที่ผิดเพี้ยนไปจากเสียงที่พูดกันเป็นปรกติในถิ่นนั้น ๆ.
เสียงเลื่อน
หมายถึงน. เสียงร้องเพลงที่ผิดระดับไปทีละน้อย ๆ.
เสียงสวรรค์
หมายถึงน. เสียงของประชาชนในระบอบประชาธิปไตยที่รัฐบาลควรรับฟัง ในความว่า เสียงประชาชนคือเสียงสวรรค์.