ตัวกรองผลการค้นหา
พิสัญญี
หมายถึงว. วิสัญญี, หมดความรู้สึก, สิ้นสติ, สลบ.
เพ้อ
หมายถึงก. พูดโดยไม่มีสติ, พูดโดยไม่รู้ตัว, เช่น คนไข้เพ้อ.
มอมเหล้า
หมายถึงก. ล่อให้กินเหล้าจนเมาครองสติไม่ได้.
เบญจพล
หมายถึงน. กำลัง ๕ คือ ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา.
ไม่เต็มหุน
หมายถึง(ปาก) ว. มีสติไม่สมบูรณ์, บ้า ๆ บอ ๆ.
อสัญ,อสัญ-
หมายถึง[อะสันยะ-] ว. ไม่รู้สึกตัว, สิ้นสติ. (ป. อสญฺ).
ประพุทธ์
หมายถึงก. ตื่นจากหลับ คือมีสติ; รู้ทั่ว. (ป. ปพุทฺธ).
ลืมตัว
หมายถึงก. ขาดสติไปชั่วคราว, เผลอตัวไปชั่วคราว, เช่น เวลาโกรธเขาลืมตัวไม่กลัวตาย; ลืมตน, ขาดความระลึกถึงฐานะเดิมของตน, เช่น เมื่อเป็นใหญ่เป็นโตขึ้นมา มีคนประจบสอพลอมาก ทำให้เขาลืมตัว.
ลมจับ
หมายถึงก. มีอาการวิงเวียนหน้ามืดบางคราวถึงกับหมดสติ, เป็นลม หรือ เป็นลมเป็นแล้ง ก็ว่า.
ลิ้นตก
หมายถึงน. ภาวะที่ลิ้นไม่สามารถทำงานได้เป็นปรกติเนื่องจากการหมดสติเป็นต้น.
ทีเล่นทีจริง
หมายถึง(สำ) ก. แสร้งทำเล่น ๆ หรือล้อหลอกเป็นการลองเชิง แต่เมื่อเห็นเขาเผลอตัวหรือไม่ว่าก็เอาจริง, เล่นก็ได้ จริงก็ได้.
หัวราน้ำ
หมายถึงว. มากเกินปรกติจนขาดสติ ในความว่า เมาหัวราน้ำ เที่ยวหัวราน้ำ.