ตัวกรองผลการค้นหา
ยักยี่ยักเหยา
หมายถึง[-เหฺยา] ก. พูดเซ้าซี้จะเอาให้ได้.
ย้ำเหยอ
หมายถึง[-เหฺยอ] ว. เลอะเทอะ, หลงลืม.
เล็บเหยี่ยว
หมายถึงน. ชื่อไม้เถาเนื้อแข็งชนิด Zizyphus oenoplia Miller ในวงศ์ Rhamnaceae ต้นมีหนามโค้ง ผลเล็ก กินได้, หมากหนาม ก็เรียก.
หมอช้างเหยียบ
หมายถึงน. ชื่อปลานํ้าจืดชนิด Pristolepis fasciatus ในวงศ์ Nandidae พบทั่วไป รูปร่างคล้ายปลาหมอ หรือ ปลาเสือ แต่แบนข้างและกว้างกว่า ข้างตัวมีลายคลํ้าหลายลายพาดขวาง ขนาดยาวได้ถึง ๒๐ เซนติเมตร, ช้างเหยียบ กระตรับ ตะกรับหน้านวล ก๋า หรือ อีก๋า ก็เรียก.
หยำเหยอะ,หยำแหยะ
หมายถึง[หฺยำเหฺยอะ, หฺยำแหฺยะ] ว. อาการที่เคี้ยวซ้ำ ๆ น่ารังเกียจ, อาการที่พูดซ้ำซากน่าเบื่อ.
เหย
หมายถึง[เหฺย] ว. เบ้ (ใช้แก่หน้า).
เหยเก
หมายถึงว. เบ้เบี้ยวไป (ใช้แก่หน้า).
เหยา
หมายถึง[เหฺยา] ก. ยั่วให้โกรธ.
เหยาะ ๆ
หมายถึงว. อาการที่วิ่งช้า ๆ.
เหยิง
หมายถึง[เหฺยิง] ว. ยุ่ง, รุงรัง, มักใช้เข้าคู่กับคำ ยุ่ง เป็น ยุ่งเหยิง.
เหยียดผิว
หมายถึงก. ดูถูกคนชาติอื่นที่มีสีผิวต่างกับเชื้อชาติตน (มักใช้แก่พวกผิวขาวเหยียดพวกผิวดำ).
เหยียบถ้ำเสือ,เหยียบถิ่นเสือ
หมายถึงก. เข้าไปในแดนผู้มีอิทธิพลโดยไม่แสดงความยำเกรง.