ตัวกรองผลการค้นหา
โยคิน
หมายถึง(กลอน) น. โยคี. (ส. โยคินฺ; ป. โยคี).
โย่ง ๆ
หมายถึงว. อาการที่คนผอมสูงเดินก้าวยาว ๆ เรียกว่า เดินโย่ง ๆ.
โยธิน
หมายถึงน. นักรบ, ทหาร. (ส.).
โยนกลอง
หมายถึงก. ปัดภาระหรือความรับผิดชอบไปให้คนอื่น.
โยนกลอน
หมายถึงก. ขึ้นต้นกลอนแล้วโยนให้คนอื่นแต่งต่อ.
โยนหลุม
หมายถึงน. ชื่อการเล่นพนันชนิดหนึ่งใช้สตางค์หรือสิ่งอื่นโยนให้ลงหลุม.
โยเย
หมายถึงว. เกเร, เกะกะ; ร้องไห้งอแง, ขี้อ้อน, (มักใช้แก่เด็กเล็ก ๆ). ก. พูดรวนเร.
โยโส
หมายถึงว. โหยกเหยก, อวดดี, หยิ่งจองหอง.
โย
หมายถึง(ปาก) ก. พูดแขวะ, พูดชวนวิวาท.
โยก
หมายถึงก. คลอน เช่น ฟันโยก เก้าอี้โยก, เคลื่อนไหว เช่น กิ่งไม้โยก, ทำให้มีอาการเช่นนั้น เช่น โยกฟัน โยกกิ่งไม้; โดยปริยายหมายถึงอาการที่พูดหรือทำพิโยกพิเกน เช่น กว่าจะตกลงกันได้ พูดโยกอยู่นาน, โยกโย้ ก็ว่า.
โยกเยก
หมายถึงก. เคลื่อนไหวไปมา, โอนไปเอนมา, เช่น อย่านั่งโยกเยก เสาโยกเยกเพราะปักไม่แน่น.
โยคนิทรา
หมายถึงน. การเข้าฌานแล้วไม่รู้สึกถึงสิ่งภายนอก, อาการที่แสร้งทำเช่นนั้น. (ส. โยคนิทฺรา).