ตัวกรองผลการค้นหา
แพศย์
หมายถึง[แพด] น. คนในวรรณะที่ ๓ แห่งสังคมฮินดู ซึ่งมี ๔ วรรณะ ได้แก่ พราหมณ์ กษัตริย์ แพศย์ และศูทร. (ส. ไวศฺย; ป. เวสฺส).
แพะ
หมายถึงน. ชื่อสัตว์เคี้ยวเอื้องชนิด Capra hircus ในวงศ์ Bovidae เป็นสัตว์กีบคู่ขนาดกลาง มีความอดทน แข็งแรง และทนทานต่อโรคได้ดีกว่าสัตว์กีบคู่อื่น ๆ สามารถปีนป่ายที่สูงโดยเฉพาะโขดหินหรือภูเขาได้ดี ขนหยาบสีดำ ขาว หรือนํ้าตาล มีเขา ๑ คู่ ตัวผู้มีเครา หางสั้น; ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์เชษฐา มี ๑๔ ดวง, ดาวงาช้าง ดาวช้างใหญ่ ดาวคอนาค หรือ ดาวเชษฐะ ก็เรียก.
หมายถึงน. ป่าแพะ. (ดู ป่าแพะ).
แพนงเชิง
หมายถึง[พะแนง-] น. การนั่งขัดสมาธิ. (ข.).
แพ้ผม
หมายถึงว. ลักษณะที่ผมหงอกเร็วกว่าธรรมดา.
แพ้ฟัน
หมายถึงว. ฟันหักเร็วกว่าธรรมดา.
แพร่
หมายถึงก. กระจายออกไป, แผ่ออกไป, เช่น แพร่ข่าว แพร่เชื้อโรค.
แพรวพราย,แพรวพราว
หมายถึงว. เลื่อม, แวววาว, วับ ๆ วาบ ๆ, พราย ๆ, พราว, เช่น แสงเพชรมีประกายแพรวพราย, พรายแพรว หรือ พราวแพรว ก็ว่า.
แพร่สะพัด
หมายถึงก. กระจายไปทั่ว เช่น ข่าวแพร่สะพัดไปโดยเร็ว.
แพลง
หมายถึง[แพฺลง] ก. บิดไป, พลิกตะแคง.
แพลูกบวบ
หมายถึงน. แพที่เอาไม้ไผ่หลาย ๆ ลำมามัดรวมกันเป็นแพกลม ๆ.
แพศยา
หมายถึง[แพดสะหฺยา] น. หญิงหาเงินในทางประเวณี, หญิงถ่อย, หญิงสำส่อน. (ส. เวศฺยา; ป. เวสิยา).