ตัวกรองผลการค้นหา
เมี่ยง
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นชา. [ดู ชา ๑ (๑)].
อภิชฌา
หมายถึง[อะพิดชา] น. ความโลภ, ความอยากได้. (ป.).
วิสัญญีวิทยา
หมายถึงน. วิชาที่ว่าด้วยการให้ยาชาและยาสลบ.
อุปัชฌาย,อุปัชฌาย-,อุปัชฌาย์,อุปัชฌายะ
หมายถึง[อุปัดชายะ-, อุบปัดชายะ-, อุปัดชา, อุบปัดชา] น. พระเถระผู้เป็นประธานการบวชกุลบุตรในพระพุทธศาสนา. (ป.; ส. อุปาธฺยาย).
วิสัญญีแพทย์
หมายถึงน. แพทย์ผู้เชี่ยวชาญการให้ยาชาและยาสลบ.
สุชา,สุชาดา
หมายถึงน. ผู้มีกำเนิดดี, ลูกผู้มีสกุลดี. (ป. สุ + ชา, สุ + ชาต).
ประชาธิปไตย
หมายถึง[ปฺระชาทิปะไต, ปฺระชาทิบปะไต] น. ระบอบการปกครองที่ถือมติปวงชนเป็นใหญ่, การถือเสียงข้างมากเป็นใหญ่. (ส. ปฺรชา + ป. อธิปเตยฺย).
สลักเต้
หมายถึง[สะหฺลัก-] น. ใบชา. (ข. สฺลึกแต).
หนาวเหน็บ
หมายถึงว. หนาวมากจนรู้สึกชาคล้ายเป็นเหน็บ.
ฉ่อย
หมายถึงน. ชื่อเพลงสำหรับว่าแก้กันระหว่างชายกับหญิง เป็นเพลงที่นิยมว่าปากเปล่าโดยอาศัยปฏิภาณเป็นสำคัญ เมื่อว่าจบบทแล้ว ลูกคู่จะรับพร้อมกันว่า ชา ฉา ชา ฉาด ชา หน่อยแม่.
บัพชา
หมายถึง[บับพะชา] น. บรรพชา, การบวช. (ป. ปพฺพชฺชา).
ประชาบดี
หมายถึงน. เจ้าแห่งสรรพสัตว์. (ส. ปฺรชาปติ).