ตัวกรองผลการค้นหา
พระภูมิ
หมายถึงน. เทพารักษ์ประจำพื้นที่และสถานที่, พระภูมิเจ้าที่ ก็เรียก.
ภาคภูมิ
หมายถึง[พากพูม] ว. มีสง่า, ผึ่งผาย, เช่น เขาแต่งตัวภาคภูมิ ท่าทางเขาภาคภูมิ.
ภูมิประเทศ
หมายถึง[พูมิ-] น. ลักษณะทางกายภาพและทางธรรมชาติของแผ่นดิน รวมถึงความสูงตํ่าของผิวโลก ทะเลสาบ ถนนหนทาง และเมืองต่าง ๆ.
มธุมิศร
หมายถึง[-มิด] ว. เจือนํ้าหวาน. (ส.).
มิ
หมายถึงว. ไม่ เช่น มิทราบ มิควร มิบังอาจ.
มิคสัญญี
หมายถึงน. ชื่อยุคหนึ่งที่มีแต่รบราฆ่าฟันเบียดเบียนกัน. (ป.).
มิ่งขวัญ
หมายถึงน. สิ่งหรือผู้เป็นที่รักหรือเคารพนับถือ.
มิจฉา
หมายถึง[มิดฉา] ว. ผิด, แผลงใช้ว่า มฤจฉา ก็มี. (ป. มิจฺฉา; ส. มิถฺยา).
มิจฉาจาร
หมายถึงน. การประพฤติผิด. (ป. มิจฺฉา + อาจาร).
มิจฉาชีพ
หมายถึงน. การหาเลี้ยงชีวิตในทางผิด, อาชีพที่ผิดกฎหมาย, เช่น เขาประกอบมิจฉาชีพ. ว. ที่หาเลี้ยงชีวิตในทางผิด, ที่ประกอบอาชีพผิดกฎหมาย, เช่น พวกมิจฉาชีพ. (ป. มิจฺฉา + อาชีว).
มิจฉาทิฐิ
หมายถึงน. ความเห็นผิดจากทำนองคลองธรรม. (ป.).
มิจฉาบถ
หมายถึงน. ทางดำเนินผิด. (ป.).