ตัวกรองผลการค้นหา
หัวปาก
หมายถึง(โบ) น. นายร้อย. (จ. ปัก, แป๊ะ, ว่า ร้อย).
หุบปาก
หมายถึงก. ปิดปาก, หยุดพูด, ไม่พูด.
ออกปาก
หมายถึงก. พูดขอความช่วยเหลือ เช่น ออกปากขอแรงชาวบ้านมาช่วยงาน; พูดเชิงตำหนิ เช่น เขาใช้เงินเปลืองจนแม่ออกปาก.
กฎหมายปิดปาก
หมายถึง(กฎ) น. หลักกฎหมายที่ไม่ยอมให้อ้างหรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงให้ผิดไปจากข้อเท็จจริงที่ปรากฏตามพฤติการณ์ ไม่ว่าข้อเท็จจริงที่ปรากฏนั้นจะเป็นจริงหรือไม่ก็ตาม. (อ. estoppel).
ขาดคำ,ขาดปาก
หมายถึงก. ทันทีที่สุดคำพูด, ทันทีที่จบคำพูด.
ขี้ปาก
หมายถึงน. คำที่เอาอย่างเขามาพูด; คนสำหรับเขาล้อด่าว่าและติเตียน.
คล่องปาก
หมายถึงว. เจนปาก, ขึ้นปาก ก็ว่า.
เต็มปาก
หมายถึงว. ใช้ประกอบกริยาพูดหรือกล่าว หมายความว่า พูดได้สนิทปาก, พูดได้อย่างไม่กระดากปาก ไม่อ้อมแอ้ม, บางทีก็ใช้ว่า เต็มปากเต็มคอ หรือ เต็มปากเต็มคำ.
ปอกกล้วยเข้าปาก
หมายถึง(สำ) ว. ง่าย, สะดวก.
เพดานปาก
หมายถึงน. ส่วนบนของอุ้งปาก.
ไพรปาก
หมายถึงน. ลายเขียนเป็นเส้นที่ท้ายมุมปากที่หัวโขน.
ลาภปาก
หมายถึงน. ของกินที่มักได้มาโดยไม่คาดคิด.