ผลการค้นหา

หน้าเบ้* *หน้าเบ้ *หน้าเบ้*
คำในภาษาไทยที่มักเขียนผิด บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 1,018 รายการ

เจื่อน

หมายถึงก. เข้าหน้าไม่สนิทเพราะห่างเหินไปนาน เช่น หมู่นี้เขาเจื่อนไป, เจิ่น ก็ว่า; วางหน้าไม่สนิทเพราะกระดากอายเนื่องจากถูกจับผิดได้เป็นต้น เช่น หน้าเขาเจื่อนไป, เรียกหน้าที่มีลักษณะเช่นนั้นว่า หน้าเจื่อน.
 พจนานุกรมไทย

หมากกระเตอะ,หมากหน้ากระเตอะ

หมายถึงน. ผลหมากที่มีหน้าจวนแก่.
 พจนานุกรมไทย

หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน

หมายถึง(สำ) ว. ที่ต้องตรากตรำทำงานหนัก มักหมายถึง ชาวไร่ชาวนา ซึ่งในเวลาทำไร่ทำนาหลังต้องสู้กับแดด และหน้าต้องก้มลงดิน.
 พจนานุกรมไทย

นิ่ว

หมายถึงก. ทำหน้าย่นขมวดคิ้วแสดงความโกรธหรือเจ็บปวดเป็นต้น. ว. มีสีหน้าเช่นนั้น ในคำว่า หน้านิ่ว.
 พจนานุกรมไทย

จตุรมุข

หมายถึง(กลอน) น. “ผู้มี ๔ หน้า” คือ พระพรหม.
 พจนานุกรมไทย

จัตุรพักตร์

หมายถึงว. จตุรพักตร์, “ผู้มี ๔ หน้า” คือ พระพรหม.
 พจนานุกรมไทย

บูดบึ้ง

หมายถึงว. ทำหน้าบึ้งแสดงอาการไม่พอใจ.
 พจนานุกรมไทย

ออ

หมายถึงก. รวมกันเป็นกลุ่ม, คั่งกันอยู่, เช่น คนอออยู่หน้าประตู.
 พจนานุกรมไทย

อานน

หมายถึงน. ปาก, หน้า; ช่อง, ประตู. (ป., ส.).
 พจนานุกรมไทย

สัมปรายิกภพ

หมายถึง[-ปะรายิกะ-] น. ภพหน้า. (ป., ส.).
 พจนานุกรมไทย

เจ้าหน้า,เจ้าหน้าเจ้าตา

หมายถึงน. ผู้ชอบทำเอาหน้า, ผู้ชอบเสนอหน้าเข้าไปทำธุระให้คนอื่นโดยเขาไม่ได้ขอร้อง.
 พจนานุกรมไทย

อภิมุข

หมายถึงน. หัวหน้า เช่น เสนาภิมุข = หัวหน้าทหาร. ว. หันหน้าตรงไป, ตรงหน้า. (ป., ส.).
 พจนานุกรมไทย

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด