ตัวกรองผลการค้นหา
เบอะ
หมายถึงว. ซึมเซ่อ เช่น หน้าเบอะ.
ยิ้มละไม
หมายถึงก. ยิ้มน้อย ๆ อยู่ในหน้า.
ก่ำ
หมายถึงว. สุกใส, เข้ม, จัด, (มักใช้แก่สีแดงหรือทองที่สุก).
คออ่อน
หมายถึงว. ทนต่อรสอันเข้มหรือรุนแรงของเหล้าไม่ได้, ตรงข้ามกับ คอแข็ง.
สิ่ว
หมายถึงน. ชื่อเครื่องมือของช่างไม้ช่างทองเป็นต้น มีทั้งชนิดมีคมและไม่มีคม สำหรับใช้ตอก เจาะ สลัก เซาะ ดุน แร เป็นต้น.
หน้าชื่นอกตรม
หมายถึงว. ที่ทำเป็นร่าเริงแต่ในใจมีทุกข์, หน้าชื่นอกกรม ก็ว่า.
หน้าซื่อใจคด
หมายถึง(สำ) ว. มีสีหน้าดูซื่อ ๆ แต่มีนิสัยคดโกง.
หน้าดำคล้ำเครียด
หมายถึงน. ใบหน้าหมองคล้ำเพราะต้องคร่ำเครียดหมกมุ่นอยู่กับงาน หรือต้องใช้ความคิดอย่างหนัก, หน้าดำคร่ำเครียด ก็ว่า.
ไปตายเอาดาบหน้า
หมายถึง(สำ) ก. ยอมไปเผชิญกับความทุกข์และความลำบากข้างหน้า.
เขี้ยว
หมายถึงน. ฟันแหลมคมสำหรับฉีกเนื้อและอาหาร อยู่ระหว่างฟันหน้ากับกราม, ราชาศัพท์ว่า พระทาฐะ หรือ พระทาฒะ, (ถิ่น-พายัพ) ฟัน.
มุ่ย
หมายถึงว. อาการที่ยิ้มไม่ออกเพราะไม่พอใจ (ใช้แก่หน้า) เช่น เขาถูกดุเลยทำหน้ามุ่ย.
ทีหลัง
หมายถึงน. ภายหลัง, หลังจากนั้น, ทีหน้าทีหลัง ก็ว่า.