ตัวกรองผลการค้นหา
พิโยค
หมายถึงก. พลัดพราก, จากไป. (ป., ส. วิโยค).
พิหค
หมายถึง[พิหก] น. นก. (ป., ส. วิหค).
ภัค
หมายถึงน. โชคดี, ความเจริญ, เกียรติ. (ป. ภค).
ภุชสมโภค
หมายถึง[พุชะสมโพก] น. การสวมกอด, การกอดรัด. (ส.).
โภค
หมายถึง[โพก] น. สมบัติ เช่น ถึงพร้อมด้วยโภคะ. ก. กิน, ใช้สอย. (ป., ส.).
มรรค
หมายถึง[มัก] น. ทาง; เหตุ, ใช้คู่กับ ผล ว่า เป็นมรรคเป็นผล; ในพระพุทธศาสนา เป็นชื่อแห่งโลกุตรธรรม คู่กับ ผล มี ๔ ชั้น คือ โสดาปัตติมรรค สกทาคามิมรรค อนาคามิมรรค อรหัตมรรค, ทางที่จะนำไปสู่ความพ้นทุกข์ เป็น ๑ ในอริยสัจ ๔ ได้แก่ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ และมรรค เรียกเต็มว่า มรรคมีองค์ ๘ ประกอบด้วย สัมมาทิฐิ - ความเห็นชอบ ๑ สัมมาสังกัปปะ - ความดำริชอบ ๑ สัมมาวาจา - การเจรจาชอบ ๑ สัมมากัมมันตะ - การงานชอบ ๑ สัมมาอาชีวะ - การเลี้ยงชีวิตชอบ ๑ สัมมาวายามะ - ความพยายามชอบ ๑ สัมมาสติ - ความระลึกชอบ ๑ สัมมาสมาธิ - ความตั้งใจชอบ ๑ หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า มัชฌิมาปฏิปทา คือ ทางสายกลาง. (ส. มารฺค; ป. มคฺค).
มฤค
หมายถึง[มะรึก] น. สัตว์ป่ามีกวาง อีเก้ง เป็นต้น, ถ้าเป็นตัวเมีย ใช้ว่า มฤคี. (ส.; ป. มิค).
มหัพภาค
หมายถึง[มะหับพาก] น. เครื่องหมายวรรคตอนรูปดังนี้ .; ภาคใหญ่.
มิงโค
หมายถึงน. รอบ ๗ วัน, สัปดาห์หนึ่ง. (ช.).
ยุค
หมายถึงน. คราว, สมัย, เช่น ยุคมืด ยุคหิน; กำหนดเวลาของโลก มี ๔ ยุค. (ดู จตุรยุค). (ป., ส.).
วัจมรรค
หมายถึงน. ทวารหนัก, เวจมรรค ก็เรียก. (ป. วจฺจมคฺค).
สัญจรโรค
หมายถึงน. กามโรค. ว. เรียกหญิงโสเภณีว่า หญิงสัญจรโรค.