ผลการค้นหา

ค้นเจอ 1,269 รายการ

ปลาใหญ่กินปลาเล็ก

หมายถึง(สำ) น. ประเทศหรือคนที่มีอำนาจหรือผู้ใหญ่ที่กดขี่ข่มเหงผู้อ่อนแอหรือผู้น้อย.

พจนานุกรมไทย

องคาพยพ

หมายถึง[องคาบพะยบ, องคาพะยบ] น. ส่วนน้อยและใหญ่แห่งร่างกาย, อวัยวะน้อยใหญ่. (ป. องฺค+ อวยว).

พจนานุกรมไทย

มหา

หมายถึงว. ใหญ่, ยิ่งใหญ่, มักใช้เป็นส่วนหน้าของสมาส บางทีก็ลดรูปเป็น มห เช่น มหรรณพ มหัทธนะ มหัศจรรย์.

พจนานุกรมไทย

เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม

หมายถึง(สำ) ก. ประพฤติตนตามที่คนส่วนใหญ่ประพฤติกัน.

พจนานุกรมไทย

คุ้ม,คุ้ม,คุ้มเท้า

หมายถึงสัน. ตราบเท่า เช่น แต่น้อยคุ้มใหญ่, คุง หรือ คุ้ง ก็ว่า.

พจนานุกรมไทย

ยกใหญ่

หมายถึง(ปาก) ว. มากมาย, เป็นการใหญ่, เช่น ร้องไห้เสียยกใหญ่.

พจนานุกรมไทย

เยียใหญ่

หมายถึงก. ทำเป็นคนใหญ่โต, มักใหญ่ใฝ่สูง.

พจนานุกรมไทย

กระเทื้อม

หมายถึงก. กระเทือน เช่น เสียงดังโครมใหญ่ไม่กระเทื้อม. (อภัย).

พจนานุกรมไทย

ก่อสร้าง

หมายถึงก. ก่อและสร้างโดยใช้อิฐและปูนเป็นส่วนใหญ่.

พจนานุกรมไทย

ช้อง

หมายถึงน. ผมสำหรับเสริมผมให้ใหญ่หรือยาว.

พจนานุกรมไทย

พ่อขุน

หมายถึง(โบ) น. กษัตริย์ผู้เป็นใหญ่ในสมัยสุโขทัย.

พจนานุกรมไทย

มหัต

หมายถึงว. มหันต์, ใหญ่, มาก. (ส. มหตฺ; ป. มหนฺต).

พจนานุกรมไทย

คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ