ตัวกรองผลการค้นหา
กะดวน
หมายถึงก. ตอกลิ่มเข้าไปในไม้. (ปาเลกัว).
กะทังหัน
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางถึงขนาดใหญ่ชนิด Calophyllum thorelii Pierre ในวงศ์ Guttiferae ดอกสีขาว ผลเล็ก รูปไข่ เนื้อไม้ใช้ทำพื้น ฝา เสาบ้าน และเสากระโดงเรือได้.
กะแทน
หมายถึงดู มะแฟน.
กะบ่อนกะแบ่น
หมายถึงว. กระท่อนกระแท่น, ไม่เสมอทั่วกัน, ไม่เรียบเสมอกัน, เช่น ตัดผมกะบ่อนกะแบ่น ทาสีกะบ่อนกะแบ่น.
กะเบียน
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ถาดไม้ใช้เป็นสำรับ, กระบะ.
กะปั่น
หมายถึง(โบ) น. กำปั่น. (ตำนานอักษรไทย ของเซเดส์).
กะรางหัวขวาน
หมายถึงน. ชื่อนกชนิด Upupa epops ในวงศ์ Upupidae ปากยาวแหลมโค้งสีดำ หงอนสีส้มขอบดำ ลักษณะหงอนเหมือนหมวกของอินเดียนแดง ขนตามลำตัวสีนํ้าตาลแดง มีแถบดำขาวสลับกัน, การางหัวขวาน ก็เรียก.
กะรุน
หมายถึงน. แร่ชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยธาตุอะลูมิเนียมกับออกซิเจน แต่มักมีสิ่งอื่นผสมอยู่ทำให้มีสีต่าง ๆ เช่น ถ้าเป็นสีแดง เรียกว่า ทับทิม ถ้าเป็นสีนํ้าเงิน เรียกว่า พลอยสีนํ้าเงิน ถ้าเป็นสีเขียว เรียกว่า เขียวส่อง หรือ เขียวมรกต, อินเดีย เรียก คอรุน. (อ. corundum).
กะเร่กะร่อน
หมายถึงก. เร่ร่อนเรื่อยไป, ไม่อยู่ประจำที่.
กะโล่ยาชัน
หมายถึงน. อาการที่หน้าบานเพราะถูกใจหรือบวมมากเพราะถูกตบเป็นต้น เรียกว่า หน้าบานเป็นกะโล่ยาชัน หรือ หน้าบวมเป็นกะโล่ยาชัน.
กะส้มชื่น
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นว่านนํ้า. (ดู ว่านนํ้า).
กักด่าน
หมายถึงก. กักกุมไว้เพื่อตรวจตรา เช่นตรวจโรคติดต่อ.