ค้นเจอ 1,296 รายการ

จ้อ

หมายถึงว. อาการที่พูดหรือคุยเรื่อยไปไม่หยุดปาก เช่น พูดจ้อ.

จ้ำจี้จ้ำไช

หมายถึงว. อาการที่พร่ำพูดหรือสอน. ก. พร่ำพูดหรือสอน.

ทิ่มตำ

หมายถึงว. อาการที่พูดทับถม ปรักปรำ ซํ้าเติมให้เจ็บใจ เรียกว่า พูดทิ่มตำ.

เสียงแปร่ง

หมายถึงน. เสียงพูดที่ผิดเพี้ยนไปจากเสียงที่พูดกันเป็นปรกติในถิ่นนั้น ๆ.

แพละโลม

หมายถึง[แพฺละ-] ก. พูดเกี้ยว, พูดเลียบเคียงทางชู้สาว, แพะโลม หรือ แทะโลม ก็ว่า.

ปรากฤต

หมายถึง[ปฺรากฺริด] น. ภาษาพื้นเมืองในอินเดียสมัยโบราณซึ่งสืบเนื่องมาจากภาษาตระกูลอริยกะ. (ส.).

แต้จิ๋ว

หมายถึงน. จีนชาวเมืองแต้จิ๋วในมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน, เรียกภาษาของจีนชาวนี้ว่า ภาษาแต้จิ๋ว.

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๓๙ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาสันสกฤต เช่น ษมา เศรษฐี และคำว่า อังกฤษ.

กะล่อน

หมายถึงว. พูดคล่อง แต่ไม่จริงเป็นส่วนมาก.

จาบ

หมายถึง(โบ) ก. พูดล่วงเกิน.

นิ่งเฉย

หมายถึงว. เฉยอยู่ไม่พูดไม่ทำอะไร.

อ้อนวอน

หมายถึงก. พยายามพูดขอร้อง.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ